Στίχοι του Δημήτρη Αποστόλου
Αγια-Σοφιά, Αγια-Σοφιά
σπαράζει η καρδιά μας
που Τούρκοι τώρα χαίρονται
τα έργα τα δικά μας.
Του Βυζαντίου ήσουνα
καύχημα, φως, καμάρι
έργο Ιουστινιανού
που μας το έχουν πάρει.
Ισίδωρου κι Αρτέμιου
τρίζουν τα κόκαλά τους
γιατί σε χέρια αλλόθρησκων
πέσαν τα θαύματά τους.
Τα σήμαντρά σου δεν χτυπούν
εδώ και πέντε αιώνες
και φερετζέδες έβαλαν
στις ιερές σου εικόνες.
Ξυπόλητοι πια σεργιανούν
πάνω στα μάρμαρά σου
και η Ελλάδα θλίβεται
για αυτό το πάθημά σου.
Ύμνοι πια δεν ακούγονται
ο μουεζίνης μόνο
και μεις που σε λατρεύουμε
ζούμε μ' αυτόν τον πόνο.
Χριστιανοσύνης καύχημα
που το 'καναν μουσείο
και τώρα σ' έχουνε τζαμί
πράγμα φριχτό κι αστείο.
Με κείνους η Αγια-Σοφιά
καμιά δεν έχει σχέση
και κάποια μέρα σίγουρα
στα χέρια μας θα πέσει.
Προσμένουμε ελπίζοντας
τη μέρα την αγία
που εκεί ο πατριάρχης μας
θα κάνει μεγαλοπρεπώς
τη θεία λειτουργία.
Θα λάμψει πάνω σου ο σταυρός
καμπάνες θα ηχήσουν
κρατώντας δάφνες και μυρτιές
οι χριστιανοί μ' ευλάβεια
θα ρθούν να προσκυνήσουν.
