ΥπερΠυκνωτές – SuperCapacitors - SC

Tου εκπαιδευτικού Σιαμανδούρα Σωτήρη, υπεύθυνου τομέα Ηλεκτρολογίας, Ηλεκτρονικής και Αυτοματισμού του Εργαστηριακού Κέντρου  Λιβαδειάς.

Οι υπερπυκνωτές ή supercapacitors, είναι  μέσα αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας, τα οποία  έχουν  σκοπό να αντικαταστήσουν τις  μπαταρίες σε πολλές εμπορικές χρήσεις , λόγω των πολλών πλεονεκτημάτων που παρουσιάζουν σε σχέση  με αυτές.

Ο πυκνωτής είναι ένα σύστημα δυο γειτονικών αγωγών, ανάμεσα στους οποίους παρεμβάλλεται ένα μονωτικό υλικό, το οποίο ονομάζεται διηλεκτρικό του πυκνωτή. Οι δυο γειτονικοί αγωγοί ονομάζονται οπλισμοί του πυκνωτή. Ο πυκνωτής έχει την ιδιότητα να αποθηκεύει φορτίο (ενέργεια), οπότε όταν ένας πυκνωτής είναι φορτισμένος οι οπλισμοί του έχουν αντίθετα ηλεκτρικά φορτία με αποτέλεσμα μεταξύ των οπλισμών του να αναπτύσσεται διαφορά δυναμικού (τάση), η οποία μπορεί να αποδοθεί άμεσα σε ένα ηλεκτρικό κύκλωμα. Η χρήση πυκνωτών είναι συνυφασμένη  με τη σύγχρονη ηλεκτρονική και ηλεκτρική τεχνολογία. Δεν υπάρχει συσκευή χαμηλής ή μεγαλύτερης ισχύος που να μη χρησιμοποιεί τους πυκνωτές για τη λειτουργία της. 

ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ

Γράφει η Λαογράφος Ντίνα Μήτσου - Παπαλάμπρου

Κάποτε κάποιος βρέθηκε στον παράδεισο και ζήτησε έναν άγγελο να τον ξεναγήσει. Πράγματι τον πήρε ο οδηγός άγγελος και άρχισε την ξενάγηση. Σταμάτησαν στον πρώτο σταθμό. 

Εκεί υπήρχε μεγάλη κινητικότητα, πολλοί άγγελοι έπαιρναν μηνύματα και αιτήσεις. Άλλοι τα ταξινομούσαν και άλλοι τα έπαιρναν για να τα στείλουν στον προορισμό τους.

  Στο δεύτερο σταθμό ήταν περίπου η ίδια κατάσταση. 

Τότε ο άνθρωπος ρώτησε τον άγγελο τι συμβαίνει και ο ξεναγός άγγελος του απάντησε ότι στον πρώτο σταθμό έπαιρναν τα μηνύματα και τις αιτήσεις και στο δεύτερο έστελναν κάτω στη γη ό,τι είχε ζητήσει ο καθένας. Χρήματα, υγεία, εργασία, ταλέντο και πολλά άλλα.

  Στον τρίτο σταθμό που πήγανε, ήτανε μόνο ένας άγγελος σ’ ένα γραφείο με τηλέφωνο και δεν είχε καθόλου δουλειά. Τότε ρώτησε ο άνθρωπος: εδώ γιατί δεν έχει δουλεία; 

Και πήρε την απάντηση πως εδώ είναι το γραφείο των ευχαριστιών αλλά δυστυχώς κανένα ευχαριστώ δε φτάνει από τη γη.

  Τα σχόλια τα αφήνω σ’ εσάς. Τώρα θέλω να γράψω δυο λόγια για τα παιδιά της γάζας και ανελέητο πόλεμο.

  Λένε πως τα παιδιά σε όλο τον κόσμο είναι ίδια, ότι δεν έχουν κάτι ξεχωριστό, έχουν τις ίδιες ανάγκες, τα ίδια ενδιαφέροντα, τα ίδια όνειρα. 

Κυκλοφορώ και...

Γράφει η Μαρίνα Αντωνάτου

V Χάνω την καλή μου θέληση να σέβομαι τα κυβερνητικά, λόγια και αποφάσεις. Ανάκατα μας τα λένε, ακόμα πιο ανάστατα τα βλέπουμε. Τα μέτρα, εννοώ, και την εφαρμογή τους. 

Αφού όλοι ξέρουμε τι σόϊ πολίτες είμαστε, αφού είναι σίγουρο ότι θα βρεθούν χίλιοι τρόποι να παραβούμε τους κανόνες, αφού είναι βέβαιο ότι το «άνοιγμα» θα γίνει «ξεσάλωμα», γιατί πρέπει  να γίνει αυτό που θα φέρει το άλλο; Σήμερα ένα καλό για την οικονομία – αύριο τα χειρότερα για την υγεία; 

Οι ζημιές σχεδόν πάντα διορθώνονται, η  ανθρώπινη ζωή που χάνεται δεν γυρίζει ποτέ. Λίγη υπομονή χρειάζεται. 

Πολλή υπομονή, αν προτιμάτε. Να μην την έχουμε; 

V Χαίρομαι που μπήκε διατίμηση στα μοριακά τεστ για τον κορονο-ϊό. Τα 70 ευρώ είναι πολλά, είπε ο υπουργός κ.Γεωργιάδης, θα τα κάνουμε 40. 

Την άλλη μέρα, βγήκε ένας κ. Αποστολακόπουλος και είπε ότι με 40 οι γιατροί δεν θα κάνουν τα τεστ, δεν έχουν κανένα κίνητρο (!). Την άλλη μέρα ξαναορίστηκε η τιμή: 60 ευρώ. Τέτοιο παζάρι! Τι λέω; Ό,τι λέει κάθε απογοητευμένος.  Όχι ψηφοφόρος. Πολίτης.