Γράφει η Μαρίνα Αντωνάτου
V Πιστεύω ότι σήμερα θα έπρεπε να πούμε μόνο γιορταστικά πράγματα. Έλα, όμως, που η κατάσταση δεν μ’ αφήνει! Τα Χριστούγεννα σκέφτομαι κι εγώ, αλλά όχι όπως τα βλέπω να ετοιμάζονται. Στα πάντα της τηλεόρασης, αυτής που μας ενώνει με όλον τον έξω κόσμο, σε ειδήσεις και άλλες εκπομπές, προβάλλουν πράγματα που αισθάνομαι να με προσβάλουν. Πώς θα κάνουμε ρεβεγιόν (!), τι θα φάμε και τι θα πιούμε, πόσοι θα μαζευτούμε, θα έχουμε πάρει καινούργια ρούχα και παπούτσια, τι θα δείξουν τα κανάλια για να μας διασκεδάσουν… σταματάω εδώ να πω κάτι περισσότερο πάνω σ’ αυτό.
V Κατανοώ την ανάγκη του κόσμου να ξεφύγει από τη μαυρίλα των καιρών. Συμφωνώ να υπάρξουν στην τηλεόραση προγράμματα που θα διώξουν λίγο από τη σκέψη μας την αρρώστια. Όχι, όμως, και γλέντια! Στα διαφημιστικά φιλμάκια δείχνουν αστραφτερές εμφανίσεις, φωταγωγημένες πίστες, χορευτικές μουσικές και κουνήματα, σαν μπουζουξίδικα ένα πράμα… Ένα λεπτό, παιδιά!