“Κάτω τα χέρια από τη ΛΑΡΚΟ” ήταν το μήνυμα των απεργών

 

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας για το επιχειρούμενο κλείσιμο της ΛΑΡΚΟ πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα έξω από το εργοστάσιο στη Λάρυμνα με την συμμετοχή εργαζόμενων και εκπροσώπων φορέων της ευρύτερης περιοχής.  

“Η απεργιακή συγκέντρωση καταδικάζει την πολιτική της κυβέρνησης να προχωρήσει στο σταμάτημα της λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ και στην απόλυση των εργαζομένων. Η κυβέρνηση, χωρίς καμία διασφάλιση για τον παραγωγικό της χαρακτήρα, τη συνέχιση της λειτουργίας της, των θέσεων εργασίας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, περπατά στην εκποίηση της”, ανέφερε μεταξύ άλλων το ψήφισμα των εργαζόμενων στην ΛΑΡΚΟ που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις.

Και συμπλήρωσε: “Ογδόντα νεκροί εργαζόμενοι στις βάρδιες, εκατοντάδες άλλοι από επαγγελματικές ασθένειες, εκατοντάδες ακόμη σακατεμένοι από εργατικά ατυχήματα και όσοι δούλεψαν και δουλεύουν σε αυτόν εδώ τον τόπο, με το αίμα και τον ιδρώτα μας έχουμε δημιουργήσει και κρατήσει τη ΛΑΡΚΟ ανοιχτή μέχρι σήμερα”.

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΕΛ ΑΛΑΜΕΪΝ

Γράφει ο Κλέαρχος Καλογήρου

Σε λίγες ημέρες θα γιορτάσουμε πάλι το ΟΧΙ που είπε η πατρίδα μας στον φασιστικό και ναζιστικό εισβολέα και τη συμβολή της πατρίδας μας στη νίκη των συμμάχων μας στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο.

Μία από τις σημαντικότερες μάχες, που έκριναν και την έκβαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και στην οποία είχε μεγάλη συμμετοχή η πατρίδα μας και χάρισε την πρώτη μεγάλη νίκη στις Συμμαχικές Δυνάμεις απέναντι στον Άξονα, είναι η μάχη του Ελ Αλαμέιν στην Αφρική.

Πρόκειται κατ’ ουσίαν για μια μάχη σε δύο δόσεις, καθώς στην πρώτη απ’ αυτές ανακόπηκε η προέλαση των δυνάμεων του Άξονα στην Δυτική έρημο της Βόρειας Αφρικής, ενώ στην δεύτερη και πιο αποφασιστική, οι δυνάμεις του Άξονα συνετρίβησαν, οπισθοχώρησαν και τελικά εγκατέλειψαν διά παντός την Βόρεια Αφρική και την Αίγυπτο.

Η δεύτερη μάχη του Ελ Αλαμέιν πραγματοποιήθηκε μεταξύ της 23ης Οκτωβρίου και 5ης Νοεμβρίου, στην τοποθεσία Ελ Αλαμέιν, δυτικά της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου.

Η μάχη υπήρξε σημείο καμπής των επιχειρήσεων του Άξονα και σήμανε την έναρξη της υποχώρησης των ιταλογερμανικών δυνάμεων στο Βορειοαφρικανικό μέτωπο.

Η επιτυχία των Συμμαχικών δυνάμεων στην μάχη απέτρεψε οριστικά το ενδεχόμενο απώλειας της στρατηγικής σημασίας Διώρυγας του Σουέζ και των πετρελαιοπαραγωγικών περιοχών της Μέσης Ανατολής.

Μετά την πρώτη μάχη του Ελ Αλαμέιν, η προέλαση των δυνάμεων του Άξονα ανακόπηκε και δημιουργήθηκα στασιμότητα στο μέτωπο.

Σταυροφιλήματα, αγκαλιές

Στίχοι του Δημήτρη Αποστόλου  

 

Οι άνθρωποι πριν τον ιό

έπαιζαν ένα ρόλο

με εκδηλώσεις περιττές

που εμπεριείχαν δόλο.

Με αγκαλιές αντάλλασσαν

τα σταυρωτά φιλιά τους

που όμως δεν τα νιώθανε

μέσα απ' την καρδιά τους.

Ενώ θα ήταν αρκετή

μια μόνο χειραψία

και κείνοι να τη νιώθουνε

χωρίς υποκρισία.

Κυκλοφορώ και...

Γράφει η Μαρίνα Αντωνάτου 

V Τρομάζω, από λίγο έως πολύ. Δεν μας έφτανε η έξαρση του κορονο-ιού, αρχίζουν να εμφανίζονται και διάφορα παρεπόμενα. Γιατρό θέλουμε και γι αυτά. Παθολόγο, λοιμωξιολόγο,  επιδημιολόγο, μικροβιολόγο; Όοοχι! Ψυχίατρο! Στις παρενέργειες  ήρθαν να προστεθούν και οι παραισθήσεις και οι παρανοϊκές ιδέες. Λέει ο τύπος με την άσπρη ποδιά: “Φέτος τα Χριστούγεννα δεν θα τ’ αφήσουμε να  έρθουν όποτε θέλουν αυτά. Εμείς θα τα γιορτάσουμε όταν μπορούμε.” Γι αυτό ξεκινήσανε να φτιάχνουνε κουραμπιέδες και μελομακάρονα. Ορίστε, περάστε κόσμε! Να με  συγχωρεί ο ζαχαροπλάστης, αλλά... κι εγώ που τρελαίνομαι για τα προαναφερθέντα δεν θα τα ήθελα στις 18 Οκτωβρίου. Τι πάθανε οι φίλοι Θεσσαλονικιοί; Κι άντε, αν θέλησαν να προλάβουν την πολύ πιθανή καραντίνα που επίκειται, να το καταλάβω. Για τις δηλώσεις, όμως, περί Χριστουγέννων πριν κι απ’ του Αγ. Δημητρίου - βοήθειά μας! - τι να σας πω; Αν περνούσε να τους δει κάποιος ειδικός; Να τους μιλήσει λίγο; Απαλά. Ήσυχα. Και γλυκά. Σαν τους κουραμπιέδες τους και τα μελομακάρονά τους!  

V Παραδέχομαι, πάντως, ότι με τα δεκεμβριάτικα γλυκά  και τον οκτωβριάτικο εορταστικό στολισμό των καταστημάτων, τα Χριστούγεννα θα είναι αλλιώς. Θα έχουμε Χριστό εφταμηνίτικο, ω, της πρωτοτυπίας! Έπαθε όσα έπαθε ο Κύριος ως ενήλιξ Υιός του Θεού, τώρα θα γεννηθεί ως πρόωρο μωράκι της Παναγίας. Τι άλλο πια! 

V Διαβάζω πολύ αυτόν τον καιρό. Τα οικιακά, εντάξει, γίνονται καθημερινά, από καθήκον. Για δραστηριότητα εκτός σπιτιού ελάχιστα έχουν μείνει πια, με τόσους περιορισμούς στην κίνηση. Να διαβάζω, όμως, μπορώ. Παλιά μου βιβλία που αγαπώ, καινούργια βιβλία που αγοράζω, βιβλία που είναι στα ράφια μου αλλά δεν τα έχω διαβάσει, ένθετα εφημερίδων με αφιερώματα σε λογοτέχνες, ποιήματα που με συγκινούν, που με στηρίζουν και με γλυκαίνουν. Γλυκά, όχι, δεν φτιάχνω. Κλέφτες θα γίνουν οι ζαχαροπλάστες; 

Ανάμνηση*

 

Στίχοι Γιώργος Δ. Μπίμης, Μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών- Εκπαιδευτικός

Όλα εκείνα που λογαριάσαμε 

τις ώρες της μεγάλης μας αγρύπνιας 

ήταν εξαίσια!

Σαν τους αρχαίους χειρώνακτες, 

πέτρα την πέτρα χτίσαμε το όνειρο…

Στην κοσμοχαλασιά των ιδεών, 

στο ξεθεμελίωμα των οραμάτων 

αψηφήσαμε το δριμύ πόνο     

κι εκεί, πίσω από τα κλειστά παράθυρα, 

σύντροφοι μιας ναυαγισμένης ελπίδας, 

είπαμε μόνοι το τραγούδι μας…

Κι ύστερα ο διωγμός κι η σιωπή…